Het was op een woensdagavond, de trainingsavond van mij, de trainingsavond van de Krasse Knarren. Ik ben nog maar nauwelijks binnen of Piet komt naar me toe. “Hé, er staat iets voor je in de bestuurskamer. Een grote zwarte koffer met jouw naam!”
Wat zullen we nou krijgen? Ik ga direct kijken. Inderdaad, daar staat ‘ie. Ik hoor geen getik of gesis. Ik zie wel iets bekends. Ik herken namelijk het handschrift van Henk Vliek, een echte “old friend” van Cobu Boys: “voor Aaldert, voor het archief”. Geweldig, wat een mooi cadeau! Ik kan me nauwelijks bedwingen om meteen te onderzoeken wat er in die koffer zit.
Na de training fiets ik naar huis, met de zware zwarte koffer in de hand. Wat zou in de koffer zitten? Mijn gedachten schieten alle kanten op. Natuurlijk kent u Henk als commissielid van de Club van 100, of als een van de vaste barmannen van de Krasse Knarren. Maar dat is lang niet alles.
Henk Vliek is namelijk niet alleen voetballer bij Cobu Boys geweest, maar ook bestuurslid in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw. Hij is ook jaren wedstrijdsecretaris geweest, leider van Cobu Boys 1, leider van Cobu Boys 2 en van het Dameselftal in de jaren 90. Erelid. Volgens de overlevering is hij zelfs de Cobu Boys speler die ooit als allereerste Cobu Boy een doelpunt maakte op Sportpark Zielhorst!
Wat ga ik aantreffen in die koffer? Foto’s, wedstrijdverslagen, notulen, geheimen?
Het doet me denken aan december 1992. Ik zat toen kersvers in het bestuur als secretaris en vroeg of er nog archiefmateriaal beschikbaar was van de vorige secretaris. De andere bestuursleden keken elkaar even aan. Het antwoord dat ik kreeg staat me nog helder voor de geest: “Ja, dat is er wel. Dat zit in de koffer van Stuuv en die ligt ergens in het ballenhok….” Ik ging meteen op zoek, vond de koffer en vertel u een andere keer wel hoe dat afliep.
Maar nu eerst die zwarte koffer. Hij staat in mijn kamer. Dicht. Vol met historie. Wat ga ik aantreffen? Ik twijfel of ik ‘m zal openen. Dicht laten en mijn fantasie de loop laten? Openen en ontgoocheld worden? Wat zal ik doen? Toch maar geopend. De inhoud stelde me niet teleur, kunst, kitsch en pareltjes. Maar dat bewaar ik voor de volgende column!
Attachment
