Sinds kort hebben we bij Cobu Boys een nieuw elftal: Amersfoort United, een team voor jongeren met autisme of die net even anders zijn. Een van de trainers is de 21-jarige Servain van den Bor. Journalist Marcel Koch maakte een prachtig artikel over Servain. Lees hieronder het verhaal!
Niet dat hij van kinds af verslingerd was aan de bal. Sterker nog, Amersfoorter Servain had geen affiniteit met voetbal. Sowieso had hij weinig op met sport. ,,Tot aan mijn zestiende was ik vrijwel bewegingsloos”, vertelt Servain (21) zonder omhaal. ,,Sport hield me totaal niet bezig. Pas toen ik via het wijkteam in contact kwam met mijn begeleider vond ik de juiste puzzelstukjes om mijn leven op orde te krijgen. Hij adviseerde mij om te gaan hardlopen.”
Opa
Het bleek zijn redding, terwijl hij hardlopen naar eigen zeggen altijd ‘verschrikkelijk stom’ vond. Maar zie, hij kreeg zowaar de geest. ,,Ik ben door mijn opa, die tot zijn zeventigste nog aan triatlon deed, nadrukkelijk bij de hand genomen. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk, waardoor ik een enorme passie voor het hardlopen heb ontwikkeld.”
Servain groeide op in de Amersfoortse wijk Vathorst. Hij was als kind slechthorend, waardoor hij op de basisschool achterbleef in taal. Die achterstand leidde ertoe dat hij naar het speciaal onderwijs werd verwezen. Die overstap zorgde voor verwijdering van zijn vrienden. ,,Voor mijn gevoel zaten zij aan de andere kant van de wereld.”
Het gevolg was dat Servain in een sociaal isolement belandde en zijn gedachten met de jaren donkerder kleurden. Zo erg zelfs dat hij in een diepe depressie raakte en een aantal pogingen ondernam om uit het leven te stappen. ,,Ik was niks waard en hoorde nergens bij”, zegt hij over zijn gemoedstoestand van toen.
Servain vertelt dat hij vaak alleen thuis zat. ,,Ik was een jongen zonder perspectief, zonder veiligheid en bovenal zonder zelfvertrouwen. In die periode heb ik mij geregeld vertwijfeld afgevraagd of er überhaupt een plek voor mij in de maatschappij is.”
Praten
Die is er, weet Servain inmiddels. Zodra hij over zijn psychische problemen begon te praten en professionele hulp zocht, verging het hem beter. ,,Als je je problemen voor je houdt, gaat niemand je helpen. Het heeft even geduurd voordat ik dat door had.”
Gedurende de periode dat hij uit het diepe dal kroop – hij is dan 16 jaar – richtte Servain samen met zijn vader Amersfoort United op, een voetbalteam voor jongeren die binnen het spectrum autisme vallen of net even anders zijn. Het idee vloeide voort uit zijn ervaringen op het speciaal onderwijs. ,,Jongeren met autisme of andere lichte problemen vinden veelal geen aansluiting bij reguliere verenigingen. Het is een doelgroep die tussen wal en schip valt. Het aanbod G-sporten is weliswaar groot en divers, maar daar passen zij niet in. De kunst is om voor deze doelgroep de juiste omgeving te creëren.”
Ziel en zaligheid
Amersfoort United begon in 2018 met drie jongeren, waarvan Servain er één was. Maar zodra de Amersfoorter het speciaal onderwijs achter zich liet en aan zijn sportopleiding aan het sportcollege in Amersfoort begon, gaf hij het jongerenteam in handen van Luuk Fugers. ,,Luuk pakte het fantastisch op. Hij stak ziel en zaligheid erin.”
Inmiddels bestaat Amersfoort United uit acht jongeren die wekelijks een uurtje op het veld van Cobu Boys volledig zichzelf kunnen zijn. ,,Tijdens de trainingen gaat het vooral om samen plezier te hebben, gewoon een balletje trappen zonder strenge regels. Het is één grote voetbalspeeltuin. Ik hoop van harte dat er meer jongeren bijkomen die bij reguliere verenigingen niet kunnen aarden.”
Hoofd leegmaken
Sinds Servain afgelopen zomer zijn sportstudie afrondde, is hij weer elke maandagavond bij Amersfoort United te vinden, maar nu in de rol als trainer in samenwerking met Fugers. En op andere dagen vindt hij zijn genoegen in het hardlopen. ,,Door het lopen kan ik mijn hoofd leegmaken en ontmoet ik op mijn vereniging AV Triathlon vrienden die ik mijn jonge jeugdjaren niet of nauwelijks heb gehad.”
Wekelijks, zo geeft hij aan, trekt hij vier à vijf keer zijn hardloopschoenen aan. ,,Het gaat me puur om de training en de uitdaging. Sinds kort neem ik ook deel aan wedstrijden. Welke discipline het beste bij mij past, ben ik momenteel aan het ontdekken. Maar hardlopen is hoe dan ook mijn houvast geworden.”