Hoeveel appjes heeft u gisteren en vandaag verstuurd? Hoeveel gaat u er rond Oud en Nieuw versturen? Binnen een paar seconden heeft u de halve wereld, of liever gezegd úw wereld, de beste wensen gedaan. Hoeveel kerstkaarten heeft u nog ontvangen dit jaar? Ouderwets? Ja, dat zou kunnen. Maar er waren tijden dat een kaartje de enige manier was om anderen te informeren. En dat brengt mij weer bij Cobu Boys…
Het is een uitdaging van alle tijden: hoe zorg je dat alle leden op tijd weten welke wedstrijden er zijn, en hoe laat ze moeten spelen of aanwezig moeten zijn? Tegenwoordig hebben we appjes, insta, facebook, website, mobiele telefoons, appjes, appjes, en desnoods nog mail. Maar ja, pakweg 60 jaar geleden was dat er allemaal niet.
Nee, in die jaren werd elke week aan elke Cobu Boys speler een briefkaart gestuurd, waarop dan vermeld stond hoe laat je werd verwacht en voor welke wedstrijd. Laat dat nog even goed tot je doordringen: elke week, elke Cobu Boys speler. En speelsters? Sorry ladies, nog niet, want de KNVB introduceerde het vrouwenvoetbal pas in 1971.
Dus elke week werden die briefkaarten geschreven en verstuurd! Nu was Cobu Boys in die tijd een stuk kleiner, we hadden in die periode ongeveer 75 leden. Maar ja, toch elke week even doen.
Je kunt je voorstellen dat de wedstrijdsecretaris van toen, dat was onze eigen Krijn Westdijk, daar elke week veel werk aan had. Eerst uitzoeken wie er in welk team moest spelen, uitzoeken hoe laat die speler dan aanwezig moest zijn, daarna de kaarten schrijven, en op de post doen.
Daarom werd “De Bazuin” bedacht. Dat was een wekelijkse nieuwsbrief waarin alle wedstrijden werden vermeld. De Bazuin en de Cobu Boys Klok werden toentertijd door Joop van Straten in elkaar gezet en gestencild bij Prodent; de vader van secretaris Henk de Vries was daar hoofd van de drukkerij.
Let nog ’s op de vorige zin, want daar schemert zoveel clubcultuur in door, plus nog wat Amersfoortse industrie en historie. Sponsoring “in natura” door Prodent en heel veel zelfwerkzaamheid. Vele jaren later is Prodent nog shirtsponsor geweest van het toenmalige Cobu Boys 5. Als ik het goed heb, speelden Manfred Nigbur en Piet Vastenburg in dat team, en misschien Neil Moreton ook nog.
Voor de wat jongere lezers: “stencilen” is een techniek waarmee extra afdrukken konden worden gemaakt van een origineel. Inderdaad, net als fotokopiëren of printen. Alleen waren die technieken er in 1964 nog niet; het stencilen was veel meer werk. Overigens, een bazuin is een historisch blaasinstrument, het was de voorloper van de trompet. Waarschijnlijk herken je het werkwoord “rondbazuinen” beter: nieuwtjes aan iedereen vertellen en doorvertellen. Een toepasselijke naam dus voor de Cobu Boys nieuwsbrief.
Maar goed, De Bazuin werd na het stencilen uitgedeeld op de trainingen, of opgestuurd naar de spelers die niet op de training waren. Er zijn gelukkig nog een paar oude nummers van “De Bazuin” bewaard gebleven. Uit augustus 1964 stamt het alleroudste nummer van “De Bazuin”. Opnieuw, voor de wat jongere lezers: die postzegel met de 7 betekent beslist niet hetzelfde als de 1 op de postzegels van vandaag de dag. Nee, die 7 betekent 7 cent (van een gulden). Vandaag kost een postzegel 96 eurocent en dat is omgerekend 2 gulden en 12 cent…
Kijk maar eens goed naar die Bazuin, en zie een aantal opvallende zaken. Het is leuk om de opstellingen te zien van Cobu Boys 1, 2, en 3. Weet je gelijk wie er in het eerste team speelden. Klaas van Alphen, Wim Palland, Wiet Pampus, namen van mannen die ook op Sportpark Zielhorst nog Cobu Boys 1 kwamen aanmoedigen. Ons aller Dick van der Heijden heeft geen verdere introductie nodig. Ik weet dat Cor Yzelendoorn ons nog volgt via Facebook. Een mooie opstelling ook, met 2 verdedigers, 3 middenvelders, en 5 aanvallers. Lekker aanvallend.
Vastenburg in Cobu Boys 2, Epskamp en Scheerder in Cobu Boys 3. Bekende namen… Bij Cobu Boys 3 is het voldoende als je een kwartier voor de aftrap aanwezig bent.
De thuiswedstrijden zijn natuurlijk op Sportpark Metgensbleek. Opvallend is dat het vertrekpunt voor uitwedstrijden niet op Sportpark Metgensbleek is, maar aan de Coninckstraat. Waarschijnlijk had dat te maken met het feit dat voorzitter Fred Urlings daar woonde, en ook veel spelers woonden daar nog in de buurt.
Dan is er nog die mededeling over het trainen. Daar zit ook veel historie in. Cobu Boys speelde toen net een jaar op Sportpark Metgensbleek, en daar kregen we eindelijk wat meer capaciteit om te trainen. Bij aanvang seizoen 1964-1965 hadden we eindelijk een 2e trainingsavond: de maandag en de woensdag. Dus we hebben het niet over een tweede trainingsveld, nee, een tweede trainingsavond! Die verhuizing naar Sportpark Metgensbleek is een mooi onderwerp voor een volgende keer! De Bazuin, een mooi stukje historie van onze 75-jarige vereniging Cobu Boys.
26-12-2021, Aaldert Hofman
Attachment
