Ik zag er echt tegen op. Ik lag er wakker van. Wat een gedoe! ’s Ochtends ga ik eerst een flink stuk hardlopen, even mijn gedachten op nul. Daarna op de fiets naar Cobu Boys, op weg naar de eerste zaterdag dat we echt flinke maatregelen moeten nemen in het kader van corona…
Piet Ouwerkerk staat al klaar. Eerder in de week hadden we al overleg hoe we de looproutes willen hebben. Nu gaan we dat met rood-wit lint indelen en afzetten. Hoe gaat dat landen bij de spelers en bezoekers? Wordt het nageleefd? Gelukkig duikt er al snel hulp op. Suzanne zorgt dat spelers zich aan de looproute houden, Herman van de Vlasakker steekt de handen uit de mouwen, Robin Vastenburg van de barcommissie helpt met de indeling van terras en kantine. Hé, ik krijg weer het gevoel van de familieclub. Samen aanpakken. Friends & Family.
Een lastige puzzel is om de mensen die uit de kantine komen uit de drukte te houden. We kiezen er voor om de parkeerplaats voor fietsen open te maken. Opnieuw extra helpende handen als Seth van Leersum komt helpen, top! Het blijkt een prima oplossing voor een goede looproute.
Even later gaan Vlas en ik op weg om stickers te plakken bij het kunstgrasveld. Om de anderhalve meter plakken we een oranje sticker, daar mag een toeschouwer staan. Tijdrovend klusje, zeker als het halverwege harder gaat regenen. Dwars over het veld sprinten we naar de dug-outs. Krasse Knarren op snelheid.
In de dug-out kunnen we makkelijk onderling afstand houden. We kletsen wat over vroeger en nu. Even duikt de naam van Sijtze Stuveling op. De meeste lezers zullen nooit van hem gehoord hebben. Hij was vele jaren secretaris, ver voordat Cobu Boys naar Sportpark Zielhorst kwam. Hij heeft zelf nooit bij Cobu Boys gevoetbald, geen familie of kinderen die bij Cobu Boys speelden. Wat bond hem aan onze club? Dat moet toch via Friends gegaan zijn. Later op de middag hoor ik van Krijn dat dat klopt. De regen houdt op, Herman en ik maken ons rondje met oranje stickers af. Mooi op tijd klaar voor de wedstrijd van Cobu Boys 1 tegen Aurora.
Aurora uit Werkhoven, afkomstig uit de zondagcompetitie. Ooit, in 2008, lang geleden, speelde Cobu Boys tegen Aurora in het kader van het 100 jaar Feyenoord toernooi. Het werd toen 2-2 met doelpunten van Dennis van Westerlaak en Matthijs Voost. De shirts van Aurora lijken nog steeds op de Feyenoord-shirts.
Een mooi en gedenkwaardig moment in de tweede helft: net nadat keeper Niels een grote fout maakte, loopt grensrechter Piet Ouwerkerk naar Niels toe en slaat zijn arm om zijn schouder. Top! In de rest van de wedstrijd maakt Niels zijn fout meer dan goed met een aantal gave reddingen. Goed hersteld, Niels!
Verder zie ik langs de lijn Sophie, weer terug van haar stage in Zwitserland. Lekker bijpraten met vriendinnen. Ik zie dat Rein en Lian hun eigen kleine familiereünie hebben georganiseerd langs het veld. Ik zie Henk en Anita met (klein)kinderen. Bij een familieclub kennen we dat en kan dat. Friends & Family.
Ondertussen worden in het clubhuis de maatregelen behoorlijk goed nageleefd. Marion en Mario zijn behoorlijk tevreden. De meeste bezoekers houden zich aan de afspraken, hoe vervelend dat soms ook is. Kan ik me voorstellen, ik zou ook het liefste met een biertje in de hand napraten zoals we gewend zijn. Maar dat is nu niet verstandig…
Ik ben benieuwd hoe het komend weekeinde gaat, als er weer meer wedstrijden zijn. Zelf ben ik er dan niet, dus ik hoor het later wel.
Friends & Family, juist ook nu. Want alleen samen…
Aaldert Hofman
27 augustus 2020
