Mijn naam is Tim Colpa, ik ben 17 jaar oud en ik speel nu sinds een jaar bij Cobu Boys JO18-1. Ik zit op het Farel College in Havo 5 en daarom is ook mijn schriftelijk centraal examen afgelast. Ik zal je vertellen hoe dat voelde…
Ik speel dus in de JO18-1. Het team van ons is eigenlijk een vriendenteam dat we sinds dit jaar zijn begonnen. Het begon als een idee om met een paar vrienden een team te beginnen. Maar omdat we met te weinig waren, zijn er verschillende spelers bij gekomen van andere teams of andere vriendengroepen. Dus eigenlijk is het een samengesteld vriendenteam. We trainen op de maandag en onze trainer is Jan-Maarten. Hij snapt ons idee van een vriendenteam heel goed en komt altijd met uitdagende oefeningen. Ook al lijkt het soms wel dat hij meer geniet van het meespelen met de partijtjes dan het trainen.
Nu er geen trainingen en wedstrijden meer zijn, merk ik wat voor impact voetbal eigenlijk heeft. Ook al zijn we een vriendenteam en trainen we maar één keer in de week, dat zijn wel de momenten dat je extra geniet. Daarnaast was dit onze eerste seizoen, dus is het al helemaal jammer dat we het niet eens hebben kunnen afmaken. Gelukkig gaan we volgend jaar met z’n allen gewoon door en dan hopelijk wel een heel seizoen!
Door de Coronacrisis en de maatregelen die zijn genomen, ben ik geslaagd voor mijn Havo diploma. Het is natuurlijk nog niet officieel dat ik ben geslaagd, maar op mijn cijfers die ik nu heb, kan ik niet zakken. Ook heb ik geen toetsen of andere opdrachten dus staan mijn cijfers eigenlijk al vast.
Het is voor mijn gevoel allemaal best snel gegaan. Toen ik voor het eerst hoorde dat de scholen dicht zouden gaan was ik aan het werken bij de Albert Heijn en was ik eigenlijk nogal bezorgd over hoe ik mijn examen uiteindelijk moest gaan halen. Voornamelijk omdat ik bang was dat mijn motivatie ontzettend achteruit zou gaan. Maar gelukkig werd dat probleem al snel opgelost. Een enkele dag later wilde ik gaan beginnen met het leren voor mijn examens toen de minister van Onderwijs net bezig was met een nieuwe aankondiging. Ik zette mijn televisie aan en hoorde direct het bijzondere nieuws. Namelijk dat de examens voor Mavo, Havo en Vwo niet door zouden gaan dit jaar. Nog voordat de minister klaar was met zijn zin, deed ik mijn boeken dicht en rende ik de trap af naar mijn broer. Ik was ontzettend blij. Ik kon het eigenlijk niet geloven dat het hele examen niet doorging. In het begin had ik nog wel mijn twijfels of het wel echt zo zou zijn. Maar langzamerhand drong het wel tot me door. Ik was gewoon al geslaagd!
Ik heb wel het geluk gehad dat ik goede cijfers had op school. Al mijn cijfers waren voldoende en belangrijke opdrachten hoefde ik gelukkig niet meer te doen. Als ik daar aan terugdenk heeft mij dat ontzettend veel stress gescheeld. Dat heb ik ook gemerkt bij klasgenoten en vrienden.
Wat je in het begin nogal merkte was de onduidelijkheid. De mensen die bijvoorbeeld op niet overgaan stonden en het vooral op hun examen hadden gemunt, kwamen in de problemen. Er ontstonden heel veel vragen bij hen. Gingen ze wel over met hun cijfers? Zouden ze extra kansen krijgen? Maar door de tijd heen werd het allemaal steeds duidelijker. Alleen was het wel heel erg te merken dat de stress zeker niet minder werd bij sommigen, ook al was het eindexamen weg.
De meningen over deze beslissingen zijn nogal verdeeld. Sommige vinden het fijn dat het eindexamen niet doorgaat en andere juist niet. Voor mij persoonlijk heeft het goed uitgepakt. Ook al ging ik goed het examen in, het scheelt je toch heel veel stress. Niet te vergeten ben ik nu al klaar met school. Ook al kan ik niet iedere dag chillen met vrienden, het niet hebben van school heeft toch zijn voordelen.
Wat wel ontzettend jammer is, zijn de feesten die wegvallen. Zo is er dit jaar geen gala, geen andere eindfeesten en zeer waarschijnlijk ook geen examenreis. Gelukkig ben ik wel iemand die in dat opzicht toch wel meer naar de positieve kant kijkt. Het is natuurlijk jammer dat er geen gala is, maar als het allemaal weer mag gaat het hoe dan ook goed gevierd worden. Het zal natuurlijk niet als een echt gala voelen, maar het is de moeite waard. Hetzelfde geldt bij andere eindfeesten.
Wat ik misschien wel het meeste jammer vind is de examenreis die waarschijnlijk niet doorgaat. Ik zou samen met een groep vrienden naar Albufeira gaan dit jaar. We zouden voor iets meer dan een week ergens een appartement huren en daar dan vakantie vieren. Zo’n jongerenvakantie naar het buitenland is natuurlijk wel iets wat je gedaan moet hebben als jongere. We keken er met z’n allen heel erg naar uit. Ook vooral, omdat we vorig jaar naar Renesse waren gegaan met een kleinere groep en we dit wel zagen als een stapje hoger. Niet te vergeten kijk je er het hele jaar naar uit, je zet geld apart en het blijft gewoon best speciaal. Nu door Corona gaat het waarschijnlijk niet door. Alles is al geboekt en geregeld dus dat zou wel een tegenvaller zijn. Maar gelukkig zijn we al wel naar alternatieven aan het kijken. Zo willen we misschien maar iets in Nederland huren. Hoe dan ook gaan we er een leuke vakantie van maken, examenreis of niet…
Tim, bedankt voor je verslag en natuurlijk gefeliciteerd met je diploma!
