Een paar dagen geleden stond ook de JO13 centraal in ons Kampioenenbal. Nu opnieuw, maar voor een ander seizoen, met andere spelers.
Het is het seizoen 2017/2018. De jongens van de E1 worden de JO13-1 (ze slaan de JO12 over), en ze gaan van een half veld naar een heel veld, van 7-tegen-7 naar 11-tegen-11. Wow, dat is een hele stap!
Wacht even, zei je 7-tegen-7? Het is toch 8-tegen-8? Dat klopt… maar dat is pas sinds twee jaar zo.
Gezien de kwaliteiten van dit team is het technisch jeugdkader en ook de trainer van het team er van overtuigd dat dit elftal makkelijk in de 1e klasse kan gaan voetballen. Een 7-tal jongens speelt al geruime tijd samen en de rest moet makkelijk in te passen zijn.
Naast het nieuw samengesteld elftal, treedt ook Irene dit jaar toe tot de technische staf. Met haar voetbalervaring en jeugdigheid, een frisse aanwinst voor dit team. Voor wie Irene niet kent: al vanaf jonge leeftijd speelster bij Cobu Boys en nu alweer 2 jaar aanvoerder van Dames 1.
Het seizoen begint echter heel teleurstellend. De spelers ontwikkelen zich echt wel, maar toch worden bijna alle wedstrijden verloren en dit is merkbaar binnen het elftal.
Wat is er toch mis met dit team? De meeste jongens zijn al een paar jaar op rij kampioen en kunnen heel goed voetballen. Dan kan het toch niet ineens zo zijn dat ze geen wedstrijden meer kunnen winnen? Het zijn ook geen overtuigende nederlagen. Het zijn die welbekende 1-0, 2-1 wedstrijden die verloren worden. Toch ontbreekt er iets in dit team… een schakel.
Het elftal opereert niet meer als team en na de 1e seizoenshelft staat de JO13-1 dan ook onderaan. Terugzetten naar de 2e klasse is een feit…of toch niet??
De trainer besluit samen met de jeugdsecretaris een verzoek in te dienen bij de KNVB om de JO13-1 toch in de 1e klasse te houden, iets wat de KNVB tot onze verrassing ook doet.
Het gedwongen stoppen van Jelle Kerstens is ook nog eens een flinke domper voor het team. Er moet een vervanger komen, en die wordt gevonden in Froid. Dat pakt onverwacht heel goed uit! Froid blijkt de ontbrekende schakel te zijn. Door zijn komst wordt de achterhoede dichtgetimmerd en durft de rest van het team weer te voetballen met risico.
Aan het eind van de 2e seizoenshelft staat Cobu Boys dan ook bovenaan samen met Spakenburg. Een gelijk aantal punten, maar een beter doelsaldo (vergelijkbaar Ajax en AZ nu). Spannender kan niet!
In de kampioenswedstrijd die Cobu Boys thuis speelt tegen Olympia moet er gewonnen worden. Concurrent Spakenburg speelt ook thuis en staat inmiddels 2-0 voor. Onze mensen ter plekke houden ons op de hoogte.
Cobu Boys JO13 laat er geen twijfel over bestaan! De wedstrijd wordt in winst omgezet en het kampioenschap wordt verzilverd met een klinkende 6-1 overwinning. Ons team weet later dat seizoen ook nog eens het AVK voor pupillen op zijn naam te schrijven. Klasse!
Op de kampioensfoto zien we Jelle in een rolstoel zitten: door een vervelende ziekte moest hij gedwongen stoppen met voetbal en hij heeft een lange weg terug gehad. Inmiddels voetbalt Jelle alweer een jaar lekker in één van onze andere teams.
Symen van der Zee kreeg door zijn optreden dat seizoen een transfer naar Spakenburg. Tja, elk voordeel heb zijn nadeel…
Op de foto zien we Irene, Jayden, Stefan (net (niet) zichtbaar), Froid, Symen, Damian, Mees, Florian, Rutger, Piet, Art, Diyar, Calvin, Lucas, Jelle, Ian, en Tijs.
Kampioenen!
