Op wat een mooie dag beloofde te worden (18-20 graden, zon) trad de D3 aan tegen Hoogland D7. Na de eerdere revanche in de wedstrijd tegen de D8 van Hoogland zou nu de op papier zwakkere broeder moeten worden verslagen. Met 3 punten achterstand in de poule en de eerdere wedstrijd die met 0-1 werd gewonnen was het op papier een gemakkelijke wedstrijd.
Het weer viel tegen. Het was fris, vochtig en de zon was in geen velden of wegen te bekennen. Zou de wedstrijd dan ook tegen vallen?
Beide coaches was opgevallen dat de sfeer in de kleedkamer bijzonder rustig was. Bij de warming up waren er meerdere spelers niet wakker. Oei…
De wedstrijd begon. En tot onze verbazing werd er van begin af aan scherp gespeeld. Er werd volop gecombineerd en met verve geduelleerd. Vooral over de rechterflank was Cobu Boys oppermachtig. De linkerverdediger had moeite met het fanatisme van Bram en de opkomende acties van Kjell. Er ontstonden een aantal kansjes, maar geen serieuze mogelijkheden, tot ongeveer een kwartier na de start. Na een goeie combinatie met Kjell over rechts, kwam de voorzet van Joas plots voor de voeten van Ekrem, die beheerst binnenschoof. De keeper was kansloos. 1-0.
Daarna bleef Cobu Boys aandringen. De scherpte bleef en de acties kwamen meer en meer in de buurt van het doel. Joas had een tweetal kansen die net doel misten. Jorik was snel en attent. Bram zwoegde en draafde. Beiden hebben hard gewerkt. Echte grote kansen kwamen niet. Maar na een slim genomen hoekschop gaf Bekir een prachtige voorzet, precies op het hoofd van Joas. Hij knikte de bal met een gevoelige boog in het doel. 2-0.
De druk van Cobu Boys bleef standhouden. Hoogland kwam er niet aan te pas, tot een ongelukkig moment op het middenveld een plotselinge doorbraak van de Hoogland spits veroorzaakte. Hij kwam alleen op Nils af, die het doel verkleinde door goed uit te komen, maar desondanks prikte de spits de bal uitgekiend in de goal. 2-1, op slag van rust. Wat vertekend, aangezien de sterke verdediging van Cobu Boys D3 geen moment heeft gewankeld. Stijn verdedigde stabiel, Tomas was snel en adequaat en Boris gaf zijn opponent geen schijn van kans.
Het middenveld was uiterst geconcentreerd. Kjell en Vincent domineerden aan de flanken en lieten beiden zien dat ze de juiste posities automatisch wisten te vinden. Bekir en Ali waren sterk en zeker.
In de pauze werd vooral lovend gesproken door de coaches. Het spel was zeer goed, de inzet dito.
Na de rust rook Hoogland bloed. Ze vielen vanaf minuut 1 aan. De ene aanval na de andere kreeg Cobu Boys te verduren. De verdediging hield stand, maar het kraakte af en toe. Nils had tot tweemaal toe een redding waarvan niemand begreep hoe hij het deed. Resultaat was in ieder geval in beide doelpogingen dat de bal over de achterlijn stuiterde.
Met kleine prik aanvallen bleef Cobu Boys gevaarlijk, maar het overwicht was van Hoogland. Maar een echte kans werd niet meer gecreëerd.
Na het laatste fluitsignaal klonk er een opgelucht gejuich vanaf de zijlijn, maar ook vanaf het veld. De mannen hadden hard geknokt en gewonnen.
Man of the Match:
Kjell, Stijn, Bram, Boris en Tomas.
P.S. Na de wedstrijd hadden de coaches nog even een overleg moment (met koffie en gebak) en zagen de D1 spelen tegen hun directe opponent. Wat was het fijn om te zien dat deze talenten veel moeite hadden om rustig te combineren, goed in de voeten aan te spelen, aan te nemen… kortom, alles waarmee wij onze D3 mannen regelmatig om de oren slaan. Wij zeiden tegen elkaar hoe trots wij waren op de misschien wel beste eerste helft ooit.
Volgende doel is om met meer plezier te voetballen, met een glimlach en fanatisme. Daarnaast zullen we gaan werken om de constante erin te krijgen, zodat er een gehele wedstrijd op deze wijze kan worden gespeeld.