Onder het motto ‘niet denken maar doen’ heeft Lambert Bax besloten aanstaande zondag voor de komende drie maanden naar Zuid-Afrika te gaan. Niet alleen om van het land te genieten, maar vooral om zijn handen uit de mouwen te steken.
Al langere tijd liep de 23-jarige Amersfoorter met de gedachte om vrijwilligerswerk te doen in ontwikkelingslanden. Nadat hij zijn diploma Sportmarketing wist te behalen, stond hij dan ook voor een lastige beslissing. Solliciteren voor een vaste baan of zijn droom achterna? ,,Ik heb hier lang over nagedacht”, bekent de voetballer van Cobu Boys. ,,Veel mensen zeiden mij dat als ik een baan zou krijgen, het reizen niet tot nauwelijks mogelijk was. Daarin hadden ze gelijk, waardoor alles in een stroomversnelling is gekomen.”
Dat hij naar Zuid-Afrika gaat voor vrijwilligerswerk, is voor zijn naasten geen verrassing. Samen met zijn familie ging Bax al eens naar Kaapstad op vakantie, waar hij al kennismaakte met de cultuur. ,,Maar”, benadrukt hij. ,,Dat was in het rijke gedeelte. Dan wil je in korte tijd zoveel mogelijk zien, waardoor je niet echt de gewoontes van het land ervaart. Dan rij je van locatie naar locatie en doe je alles in vogelvlucht. Toch heeft hetgeen wat ik zag grote indruk op mij gemaakt, waardoor ik eigenlijk vanaf dat moment wist dat ik er weer naar terug wilde.”
Na het behalen van zijn diploma kon hij zijn woorden omzetten in daden. ,,Ik ga daar niet heen met de illusie dat ik de wereld kan veranderen”, aldus de 23-jarige Amersfoorter. ,,Al tover ik maar elke dag een glimlach op het gezicht van een kind, dan ben ik al tevreden. Natuurlijk zal ik daar ook lastige momenten kennen. Wij zijn rijkdom gewend, iets wat ze in dat gedeelte van Zuid-Afrika niet kennen. Als je het mij nu vraagt, denk ik dat ik dat goed kan relativeren, alleen moet de praktijk uitwijzen of dat daadwerkelijk zo is.”
Dat gaat hij doen met de bagage die hij heeft gekregen door zijn opleiding. ,,Toen ik naar de vrijwilligersorganisatie belde, heb ik gezegd dat ik iets met sport wilde gaan doen. Dat kon vrij eenvoudig geregeld worden, waardoor ik straks veelal met die kinderen ga bewegen. Het was voor mij een ‘nu of nooit momentje’ en ik ben blij dat ik het ga doen.”
Opeens dringt het besef door bij de voetballer van het eerste elftal van Cobu Boys, als hij denkt aan het feit dat het al bijna zondag is. ,,Over vier dagen ga ik al. Ja, als je er zo over nadenkt is dat best gek. Desondanks heb ik alles voorbereid en heb ik er veel zin in. Daar kom ik in een vrijwilligershuis, waardoor ik niet alleen ben. Het is allemaal goed georganiseerd en je bent met meerdere vrijwilligers in een huis. We zijn daar allemaal met hetzelfde doel; mensen helpen. De eerste klik heb je dus al te pakken. Voor de rest ben ik wel redelijk op mijzelf aangewezen, waardoor ik mij als mens ook kan ontwikkelen.”
In de laatste drie weken krijgt Bax bezoek van drie van zijn vrienden, die willen zien wat hij in Zuid-Afrika allemaal heeft gedaan. ,,Ik ga daar drie maanden hard werken en natuurlijk ga ik ook skypen met vrienden en familie, het is nog mooier dat ik het straks ook daadwerkelijk kan laten zien.”
Eén van de weinige minpuntjes aan zijn avontuur, vindt Bax dat hij zijn club alleen moet laten. ,,Ik voetbal al vanaf mijn jeugd bij Cobu Boys en nu moest ik mijn team vertellen dat ik de belangrijkste fase van de competitie er niet meer bij ben. Gelukkig reageerde mijn trainer heel menselijk en zei ook hij dat ik deze kans moest pakken.”
(gelezen in De Stad Amersfoort)
Attachment
