Soms begrijp ik werkelijk niet waarom mensen naar een wedstrijd van het Nederlands elftal gaan. Ongeveer € 50 neerleggen om je 2 x 3 kwartier te ergeren tegen tegenstanders als IJsland en Turkije. Ga dan eens op een vroege zaterdagochtend naar sportpark Zielhorst. Neem nou afgelopen zaterdag de competitie-ouverture; Cobu boys D1 – Quick D2. Spannender als de hele EK-kwalificatie bij elkaar. Vanaf minuut 1 een mooie strijd tussen 2 gelijkwaardige ploegen. Hoewel de verdediging de eerste minuut nog even wakker moest worden geschud door de aanvallers van Quick. Matthijs was gelukkig wel uitgeslapen; hij voorkwam een (bijna) zekere 0-1 met een katachtige redding. Daarna was iedereen wakker en konden we echt beginnen. Het initiatief werd overgenomen en met een paar mooie aanvallen werd Quick onder druk gezet. Dit resulteerde na een mooie actie met een bekeken schuiver van Calvin in de linkerhoek (voor de kijkers rechts); 1-0. Ongeveer 10 minuten later wist de keeper een schot van Yordi niet goed in te schatten; ruststand 2-0.
Gezien de felheid van de tegenstander wisten we dat we onze borst konden natmaken voor de 2e helft. Niet gek laten maken en gewoon blijven door voetballen
was het advies. Da’s makkelijker gezegd dan gedaan want Quick gooide er een schepje bovenop; zowel qua voetbal als fysiek qua felheid en hardheid. Yordi zakte een stukje terug om de verdediging te ondersteunen waardoor we aanvallend minder dreigend waren in de 2e helft. Toch wisten we als team Quick goed op te vangen zonder dat ze veel kansen kregen. We lieten ons niet gek maken en wisten met kunst en vliegwerk geen grote kansen meer weg te geven. Matthijs als slot op de deur deed de rest; net als de lat die ‘ns een keer redde. De manier waarop we de 2e helft als collectief de 2-0 overwinning met zoveel strijdlust hebben binnengesleept, was een nog grotere beloning dan de 3punten zelf. Hartverwarmend! Iets waar de heren van het Nederlands elftal een voorbeeld aan zouden kunnen nemen.
Op naar de topper van volgende week tegen koploper Soest D2.