Johan Cruijff:
“Ik ben een voetballer die moet domineren” en “Je kunt domineren zonder bal en je kunt domineren met bal”.In De Telegraaf van 19 februari 1983 en Sport International januari 1984.
Op 21 februari 2015 trad Cobu Boys opnieuw aan tegen een oude bekende uit de eerste seizoenshelft: Hooglanderveen D9. Thuis werd van deze tegenstander met 4-0 gewonnen, een ruime marge die pas laat in de wedstrijd werd bereikt in een lastige wedstrijd. Er was dus alle reden deze tegenstander niet te onderschatten.
Door de transfer van centrale verdediger Martijn van Kesteren en de afwezigheid van zijn vervanger Stijn van Noort en mogelijk alternatief Bekir Dogan i.v.m. vakantie was er geen specialist meer over op deze positie. De technische staf zag zich genoodzaakt om een tactische list te verzinnen. Op spits Amine Ouniyah (aanvoerder in deze wedstrijd) werd daarom een beroep gedaan om – met zijn kracht en ervaring – terug te zakken in de laatste linie en aldaar de verdediging te stutten. Alleskunner op de as Amine deed dat geconcentreerd en taakvolwassen. Niettemin had de D3 het, onwennig met een opnieuw gerangschikte formatie, moeilijk tegen een gedreven Hooglanderveen.
Al vanaf het eerste fluitsignaal van de jonge, maar goed fluitende, leidsman moest Cobu Boys ver terug. Met name op de linkerflank beschikte Hooglanderveen over behendige en snelle spelers (linkshalf en linksbuiten) zodat de strijd zich in de eerste 20 minuten vrijwel continu in de rechterzone van de D3 afspeelde. Aldaar hadden rechtsback Kjell Makkes en rechtshalf Nick Hofstede bijgestaan door verdedigende middenvelder Tomas van Riemsdijk werkelijk de handen vol om de aanvalsgolven te stuiten. Ook in het centrum moesten Amine Ouniyah en Sam Oud ondersteund door centrale middenvelder Vincent Beekelaar volop aan de bak. Gelukkig bewijst de D3 inmiddels wekelijks te kunnen bogen op defensie kwaliteiten. Hooglanderveen had echter het beste van het spel en was keer op keer dreigend voor het doel. Gelukkig groeit doelman Nils van Valkengoed naarmate het seizoen vordert en toont zich ook steeds sterker nu hij (in beginsel toch een lijnkeeper) meer van de doellijn durft te komen. Mede dankzij hem bleef de 0-0 op de borden.
Pas halverwege de tweede helft kon Cobu Boys zich een moment ontworstelen aan de omsingeling en het was natuurlijk opnieuw de geslepen diepe spits Roan van Breden, als altijd loerende op zijn kans, die de ruimte achter de centrale verdedigers vond, vrijwel een half veld overstak zonder te kunnen worden achterhaald en oog in oog met de doelman koelbloedig de bal binnenschoof: 0-1. Dit leidde tot meer zelfvertrouwen en rust aan de zijde van de D3, maar het veldoverwicht van Hooglanderveen bleef onverminderd. De voorsprong van 0-1 bij rust was daarom tegen de verhoudingen in.
In de rust werd door de technische staf benadrukt dat – indachtig Johan Cruijff – de wil er moet zijn om te domineren met en zonder bal en dat deze wedstrijd alleen zou kunnen worden gewonnen met strijd dus met vooral veel meer felheid in de duels en de wil de tweede, afvallende bal te hebben. Dat lukte in de tweede helft aanvankelijk beter. Hoewel Hooglanderveen de bovenliggende partij bleef ontspon zich nu meer strijd centraal op het middenveld en verder weg van het doel van Nils. Toch kwam Hooglanderveen langszij. Uit een hoekschop van links bleek de dekking bij de eerste paal onvoldoende op orde, een terugkerend probleem in de ploeg. Van dichtbij kon de bal worden binnengetikt: 1-1.
Hierna kreeg de ploeg hulp van de weergoden. Boven Hooglanderveen begon het te regenen en te hagelen, altijd een voordeel voor het team dat verdedigt en steunt en leunt op kracht en strijd. Gaandeweg de tweede helft lukte het Cobu Boys beter in de wedstrijd te komen en kwam de wedstrijd meer in evenwicht met kansen over en weer.
Opnieuw was het Roan van Breden die sluw aan de aandacht van de verdedigers ontsnapte en na een lange rush de bal langs de doelman, maar op de paal schoof. Het signaal dat Cobu Boys ook weer meedeed. In het centrum van de aanval wisten Joas Strating en Roan van Breden elkaar langzaamaan beter te vinden. Naast hen was Jorik van der Kuip ijverig en simpel effectief in de korte combinaties. Hoewel soms fysiek strijdend ten onder kan zijn korte passing samen met adequate loopacties een goed wapen zijn. Uit hun samenwerking viel ook de 1-2. Na een goede combinatie kreeg Joas Strating eindelijk de ruimte voor zijn krachtige schot. Vanaf de rand van de zestienmeter schoot hij de bal strak en laag in de rechterbenedenhoek, onhoudbaar voor de keeper.
Daarmee was het nog niet gedaan. Hooglanderveen zette nog eenmaal aan voor een slotoffensief en ging tot het uiterste voor de gelijkmaker. Maar de verdediging – met als sterke voorstoppers Sam Oud en na hem Boris Kroon – gaf geen krimp. Bovendien verrichtten middenvelders Vincent Beekelaar, Rob de Vries, Nick Hofstede en Kjell Makkes onvermoeibaar strijd om de voorsprong tot het eindsignaal te verdedigen. Vlak voor het eindsignaal slingerde een speler van Hooglanderveen de bal nog hoog op het doel, onbereikbaar voor Nils, maar gelukkig voor Cobu Boys boven op de deklat. Ook een hoekschop in de laatste minuut kon met moeite nog worden afgeslagen. Tot opluchting van publiek en technische staf klonk het eindsignaal.
Alles overziende een overwinning die bepaald niet ongelukkig was. Waar het eerder in het seizoen soms tegenzat was het geluk nu aan de zijde van Cobu Boys. Maar geluk dwing je ook af met inzet en strijd. En die was er – na een (te) voorzichtig begin – te over.
Men of the match: Kjell Makkes, Vincent Beekelaar en Rob de Vries voor hun middenveldwerk.